ముళ్ళై గుచ్చకే గులాబి పువ్వా

వాసనలీవే వయ్యారి పువ్వా

బెట్టు చేయకే బంగారు పువ్వా

పెంచిన మనసును గుచ్చకే కొమ్మా

పంచిన మమతను మరువకే రెమ్మా

గులాబి పువ్వా ముళ్ళై గుచ్చకే!!!

ఎండకి అలసిన నీకు గొడుగును పడితే

నా చేతిని నరికావు

ఆకలిగా ఉన్నావని అన్నం పెడితే

నా వ్రేళ్ళను సైతం పెకలించావు

ప్ర్రాణవాయువును నీకందిస్తే

నా ప్రాణం తీసావు

గుర్తుంచుకో....

మా పచ్చని చెట్లే

మీ ప్రగతికి మెట్లు

మా పచ్చని చెట్లే

మీ నిత్య జీవన నేస్తాలు

కాదని కదిలావో

మీ జాతి కాటికి కాలుచాపినట్టే!!!

                                              ఆశల తీరం

సముద్రతీరాన కూర్చుని చల్లగాలిని ఆశ్వాదిస్తూ ఉంటే

అలల తాకిడికి ఓ చేప ఒడ్డుకి కొట్టుకు వచ్చింది

మళ్ళీ నీళ్ళలోకి వెళ్ళాళనే దాని ప్రయత్నం చూస్తే అనిపించింది

జీవం ఉన్న ప్రతీ ప్రాణికి ఆశ సహజం కదా!

కొన్ని తీరని ఆశలు, కొన్ని తీరిన ఆశలు, మరికొన్ని తీరుతాయో లేదో తెలియని ఆశలు

తీరని ఆశలు బాధని

తీరిన ఆశలు ఆనందాన్ని

తీరుతాయో లేదో తెలియని ఆసలు జీవితం పై ఆశని మిగులుస్తాయి

ఆ సముద్ర తీరం లో మల్లె నా ఆశల తీరం లో కూడా

దూరం నుంచి కవ్వించిన అలలు కొన్నైతే

నన్ను తాకి అల్లరి చేసిన అలలు ఇంకొన్ని

తనను తాకిన అల వెళ్ళిపోయిందని తీరం బాధపడేనా?

గూడు పెట్టిన పక్షి ఎగిరిపోయిందని చెట్టు చితించేనా?

నిన్ను అల్లిన మనిషి వదిలిపోతే నువ్వెందుకు ఏడ్చెవు?

ఎగసి చేరని తీరం లాగా

ఎగిరి పోని చెట్టు లాగా

నీవూ ఉండలేవా!?!

నిన్ను వలచి

నన్ను మరచి

నేవై పోయాను

మమసు తెరచి

బ్రతుకు పంచి

బంధమై నిలుస్తావో

కలలు పెంచి

కన్నిట ముంచి

భారమై మిగులితావో

నిన్ను వలచిన మనసు నా మాట వినదు

నన్ను మరచిన నాకు నా జాడ దొరకదు

బంధమైనా, భారమైనా బ్రతుకంతా నీవే....

తొలిసారి నిన్ను చూసిన క్షణాణ

గాలులు గోలలై వినిపిస్తుంటే

ఊహలు ఊయలై ఊపుతువుంటే

ఆశలు అలలై ఎగసిపడుతుంటే

నీ రూపు వర్ణించమంటే

శబ్దం కూడా నిశబ్దాన్ని ఆశ్రయించును

నీ సున్నితత్వాన్ని తెలుపమంటే

ప్రక్రృతి కూడా పువ్వునే చూపించును

అందుకేనేమొ రెప్పలు వాల్చక

నా కన్నులు నిన్నే చూస్తువుంటే

నీ చూపులు చురకలై తగలగానే

రెప్ప వేయక తప్పలేదు సుమా!!!

అబలవని అధికారం చెలాయిస్తున్నా

ఆడదానివని అస్థిత్వం తో ఆడుకుంటున్నా

పడతివని పీడిస్తున్నా

ఇంతివని ఈసడించుకున్నా

అమ్మవై ఆకలి తీర్చడం

ఆలివై అనురాగం పంచడం

రాణివై రాజ్యాన్ని పాలించడం

రంభవై రంజింప చెయడం

ఒక్క నీకే చెల్లుతుంది