వసంతాల తీరంలో
విషాంతాల అలై
ప్రశాంతాల దారుల్లో
ప్రమాదాల ముళ్ళై
నీ నిషా కళ్ళ తలపులు
నను నిసి రాతిరి లో వేధిస్తుంటే
ఉషా కాంతుల వెల్లువ దరి చేరనీక
బాధనే వరించాను
కన్నీటిని అక్షతలుగా కురిపిస్తూ
నీ గురుతులనే సాక్ష్యులు చేస్తూ...

తొలి రోజులు

తొలి పలుకులు

తుది మజలి ఏదైనా

ఈ ప్రయాణం తీయనిది

నా ప్రణయం మరువనిది

నా మలి శ్వాస విడిచే వరకూ

నీ తొలి చూపుల స్పర్స నన్ను వదిలిపోదు

నా ప్రాణాలు ఈ అనంత వాయువులలో కలిసే వరకూ

నాకు ఈ అనంతము నీవే సఖి!

ఇట్లు నీ నేను...

నా నువ్వు అవుతావని ఎదురు చూస్తూ...

కళ్ళ నిండా కలలతో
గుండె నిండా ధైర్యంతో
ఆనందపు ఆల్చిప్పలను ఏరుకుంటూ
లోకులు అనే సొర చేపల నోటికి చిక్కకుండా
కష్టాలు అనే సుడిగుండాలకు బెదరకుండా
జీవితపు సంద్రాన్ని ఓర్పుగా ఈదుతూ
మనసు కోరిన తీరంలో విజయాలు అనే గవ్వల్ని
దోసిటి నిండా చేజిక్కించుకో గలిగితే
వందల్లో ఒక్కడిగా నిలుస్తావు
పది మందికి ఆదర్శం అవుతావు!!!

నా చుట్టూ ఆనందాన్ని వెలివేశాను

విషాదాల తీరంలో విహరించాలని

రెప్పల మట్టున ఉప్పెన ముంచుకొస్తున్నా

నా మనస్సనే శిలా ఫలకం పై చెక్కిన నీ గురుతులు చెరిగిపొవనే ధీమాతో

నా పెదవి పై చిరునవ్వుని తరిమేశాను

గాయపరిచే గ మ్యానికి దగ్గరగా ఉండాలని

గుండెల్లో గునపాలు దిగుతున్నా

నాలో ఆశ చివరి శ్వాస విడిచేలోగా నీ నీడనైనా చేరుకోగలననే ధైర్యంతో

కానీ నాలో ధైర్యాన్ని, ధీమాని నేల రాస్తూ

నీకు విషాదమే శరణ్యమని శపిస్తూ

నీవు చేసిన గాయాలతోనే బ్రతకమని వరమిస్తూ

నన్ను ఒంటరితనమనే ఎడారిలో నిర్ధయగా వదిలేశావ్‌

మండు వేసంగిలో సీతలత్వాన్ని వెతకినట్టు

నిసి రాతిరిలో సూర్య కాంతిని వెతకినట్టు

పట్ట పగలు చుక్కల్ని వెతకినట్టు

కటిక పేదవాడు జోబి వెతకినట్టు

పరమ లోభి ప్రశంతతను వెతకినట్టు

అవకాశం లేని చోట ఆశాగా వెతుకుతున్నా

పాషానం లాంటి నీ హృదయంలో

                   నా పై ప్రేమని

గాయపరిచే నీ మాటల్లో

                   నా జీవిత గమనాన్ని

లోకం పిచ్చిదనుకున్నా

అందరూ గేలి చెస్తున్నా

ఆశ లేకున్నా అత్యాశగా వెతుకుతున్నా!!!

నువ్వు, నీ వాళ్ళు ఉన్నంత వరకూ..... భయమేల!?!

రాభంధులు అంతరించి పోతున్నాయని భయమేల?

నీ చుట్టూ ఉన్నవి చూడు అవి కాదా!

గుడ్లగూబలు అంతరించి పోతున్నాయని భయమేల?

నీ మెదడును తట్టె చెడు ఆలొచనలు చూడు అవి కాదా!

చిరుతపులులు అంతరించి పోతున్నాయని భయమేల?

నీ స్వార్ధపూరిత పనులు చూడు అవి కాదా!

ఇంకెందుకు కౄర మృగాలు అంతరించిపోతాయి!?!

నువ్వు, నీ చుట్టు ఉన్న వాళ్ళు బ్రతికున్నంత కాలం!!!

రాలిపోయే ఆకు

వాలిపోయే కొమ్మ

కురిసిపోయే మేఘం

సాగిపోయే గాలి

అన్నీ మానవుని ఉనికికి సహాయపడితే

మానవుడు మాత్రం వాటిని కలుషితం చేస్తూ

తన మనుగడని తనే కష్టతరం చేసుకుంటున్నాడు

తోటి వారికి సహాయ పడకపోయిన

రండి మనకి మనం సహాయపడదాం

పర్యవర్ణాన్ని పరిరక్షిద్దాం!!!